म प्रचण्ड वा माधब नेपाल भएको भए के गर्थें? र यदि ओली भएको भए नि?

बुद्धिजिवी हरि चन्द ‘अग्नि पुंज’ ले आफू केपी शर्मा अोली, पुष्पकमल दाहाल प्रचण्ड अथवा माधव कुमार नेपाल भएको भए यसो गर्ने थिए भनेर तिप्पणी गरेका छन् । नेकपा भित्रको राजनितिक सरगर्मीले मुलुक तातिरहेका बेला चन्दको टिप्पणी आम पाठकका लागि मात्र होइन सम्बन्धित नेताहरुका लागि पनि खुराक बन्न सक्छ । आखिर के छ त चन्दको धारणा । उनको फेसबुक वाल चियाउदा यस्तो देखियो ।

यदि म प्रचण्ड वा माधब नेपाल भएको भए के गर्थें? र यदि ओली भएको भए नि? (१०/१० बुँदा पेश छन्)
(पढ्नुहोस्)
——————————————————————————-
१. ओलीसंग यतिबेला सिङ्ग जुदाउनु भन्दा जिल्ला-जिल्ला गएर प्रशिछ्यण चलाउथें, नेपाल बनाउने भिजन तयार गर्थें, त्यो रोडम्याप आम कार्यकतालाई सिकाउथें, ओली खेमाका कार्यकर्तालाई आफ्नो भिजन सुनाई आफ्नो क्याम्पमा तान्थें ।

२. ओली सरकारले गरेका खराब कामहरुको संस्थागत रुपमा पार्टी कमिटी र पद्दतिसंगत पार्टी भित्रै भण्डाफोर गर्थें र ओलीलाई सच्चिन बारबार अपिल गर्थें ।

३. ओली सरकारले गरेका राम्रा कामहरुको खुल्ला रुपमा प्रतिरछ्या गर्थें । सरकारको छाला भुत्ल्याउदा पार्टीको छाला प्वाँल पर्छ भन्ने कुरा मनमा हेक्का राख्ने थिएँ ।

४. ओलीको राजिनामा माँग्ने वा हटाउने प्रयत्न गर्नु भन्दा ओली पछ्यका नेताहरुलाई भेटेर ओली सच्चिनैपर्ने कारणहरुको बारेमा ब्याख्या गर्थें, कन्भिन्स गर्थें ।

५. महाधिबेशनबाट नेतृत्वमा आउनलाई अहिलेदेखि नै आम कार्यकर्ता र नेताहरुसंग निरन्तर सम्पर्क र सम्बन्धमा रहन्थें ।

६. हरेक जिल्लामा आफ्नो प्यानलबाट बहुमत प्रतिनिधी छान्ने रणनीति अहिलेदेखि नै बनाउथें ।

७. शरिर कब्जा गरेर होइन, दील‌ कब्जा गरेर नेता बन्ने प्रयास गर्थें ।

८. आफु निश्कलंक र स्वच्छ छबीको बलियो जगमा टेकेर अघि बढ्थें र बिरोधीहरुको प्रहारलाई रोकिदिने थिएँ ।

९. महाधिबेसन आउदा सम्म ओलीको स्वेच्छाचारिताको कारण उनि निकै कमजोर हुन सक्थे र त्यसको फाइदा उठाउने गरि रणनीति तय गरिन्थ्यो ।

१०. बैचारिक बहसलाई तिब्र पार्ने काम गर्ने थिएं किनकि महाधिबेसनबाट नेतृत्वमा आउन सामान्य गनगन गरेर हुदैन, मदन भण्डारी कसरी उदाए? त्यसरी उदाउने प्रयत्न गरिन्थ्यो ।

यदि म ओली भएको भए के गर्थें?
———————————–
१. पार्टी एकता अघि गरिएका सम्झौता हुबहु लागु गर्थें ।

२. अस्थिरतालाई आधार बनाई सम्झौता लागु गर्न नसकिने अवस्थामा पार्टीभित्र साझा छलफलद्वारा समस्याको समाधान गर्ने थिएँ ।

३. सरकारलाई पार्टी नेतृत्वको आम सहमतीमा चलाउने थिएँ ।

४. नेतृत्व तहमा रहेका सबैका चासोहरु सकेसम्म पुरा गरिदिने कोशिष गर्ने थिएँ । ति चासोहरु पुरा नहुदा “कमरेडहरु ! यहाँहरुका चासोहरु यतिबेला यो कारणले पुरा हुन सकेनन्” भनेर प्रष्ट पार्ने काम गर्ने थिएँ ।

५. महत्वपुर्ण निर्णयहरु गर्दा र कदमहरु चाल्दा पार्टी सचिबालयलाई बिश्वासमा लिएर नै गर्ने थिएँ । बिश्वासमा लिन सकिएन भने अध्यछ्य र प्रमको अधिकार प्रयोग गरि ति कामहरु गर्ने थिएँ र सचिबालयलाई बिस्तारै सम्झाउदै जाने थिएँ ।

६. पार्टी, सरकार, कर्मचारी, नेता, कार्यकर्ता, मेडिया र जनतालाई एकापसमा जोड्नलाई एउटा सञ्जाल बनाई अघि बढ्ने थिएँ ।

७. मेडियाहरुको लागि बिशेष कार्यक्रम ल्याएर सकारात्मक हिसाबले परिचालन गर्ने संयन्त्र बनाउने थिएँ ।

८. यि दुई प्रकारको संजालले सरकारका राम्रा कामहरुलाई तुरुन्तै जनतासम्म पुर्याइहाल्थ्यो जसले गर्दा सरकारको आलोचनाको असर कम पर्न जान्थ्यो ।

९. जनता, कार्यकर्ता, नेता, कर्मचारी र मेडियाबाट आएका आलोचना वा सल्लाह-सुझावलाई हल गर्न अर्को एउटा बिशेष समुह बनाउने थिएँ र त्यसले ति आलोचना र सल्लाहलाई यथाशिघ्र हल गर्ने रणनीति तर्जुमा गर्थ्यो ।

१०. भ्रष्टहरुलाई र कामचोरहरुलाई छेमा दिने काम गर्ने नै थिइन । रु. १ को पनि भ्रष्टाचार गर्नेलाई तुरुन्त कटघरामा उभ्याउने काम गर्ने थिएँ । समग्रमा असल काम गरेर र सामहिक नेतृत्वलाई स्थापित गर्दै अध्यछ्य र प्रमबाट राजिनामा माँग्ने स्थिति नै आउन दिने थिइन ।

नोट: तर क्यार्नु ? भिजन भएपनि राजनीति गर्ने इच्छा छैन बरु राजनीतिग्यलाई सफल बनाउने इच्छा छ तर कसैले चिनेकै होइन

।