पाइलट बन्न अमेरिका पुगेका संघर्ष नेपाल फर्केर जमे पर्यटनमा

काठमाडौं । सङ्घर्ष विष्ट तीस वर्षअघि पाइलट बन्नका लागि पढाइ गर्न अमेरिका पुगे । पाइलट बनेर देशको सेवा गर्ने उनको सपना थियो । तर, परिस्थितिले उनलाई पाइलट बन्ने भन्दा पनि अन्य क्षेत्रमा लागेर देशको सेवा गर्ने अवस्थामा ल्यायो ।

पाइलट बन्ने सपना थाँती राखेर विष्ट नेपाल फर्किए । अभिभावक (बुबा-आमा) को चाहनाअनुसार विष्टले पाइलटको सपना छाडेर नेपालमा पुर्ख्यौली पेसा (पर्यटन व्यवसाय) सम्हाले । उनी आज नेपालमा पर्यटन व्यवसायमा जमेका छन् । सङ्घर्ष सफल पर्यटन व्यवसायीको रूपमा चिनिन्छन् ।

सङ्घर्षको पाइलट बन्ने सपना अब उनकी जेठी छोरी अर्नग्या विष्टले पूरा गर्दैछिन् । केही दिनअघि छोरीलाई पाइलट पढ्न अमेरिका बिदा गरेका विष्ट आफ्नो विगत सम्झिएर निकै भावुक बने । उनले भने, ‘आजभन्दा ३० वर्षअघि म अमेरिकामा पाइलट तालिम गरिरहेको थिएँ, बिदामा बुबाआमाको औधी याद आयो । लगत्तै नेपाल फर्किएँ । त्यहीबीचमा आमाबुबाले भने- तँ पाइलट पढेपछि कता-कता जालास्, तँ हामीलाई चाहिन्छ, यो व्यवसायलाई सम्हाल्नुपर्छ ।’ अभिभावकको चाहनाअनुरूप विष्ट नेपाल फर्केर पर्यटन व्यवसायमा रमाए ।’

आफ्ना सन्तान चिकित्सक, पाइलट र इञ्जिनिर बनून् भन्ने अभिभावको पहिलो चाहना हुन्छ । यो पेसा मात्रै नभएर समाजको प्रतिष्ठा पनि बनिरहेको छ । तर, विष्ट परिवारले प्रतिष्ठाभन्दा पनि पुर्ख्यौली पेसालाई प्राथमिकता दिएर छोरालाई नेपालमै व्यवसायमा डोर्‍याउने निधो गरे । सङ्घर्षले अभिभावकको चाहनालाई नकार्न सकेनन् । पेसा व्यवसायलाई निरन्तरता दिए । सङ्घर्षको सपना पाइलट बन्ने नै थियो । तर परिवार र देशप्रतिको मायाले उनी स्वदेश फर्किए ।

नामजस्तै सङ्घर्षको सङ्घर्षले व्यावसायिक सफलता प्राप्त गरेका छन् । रेष्टुरेण्ट एण्ड बार एशोसिएशन (रेबान) का केन्द्रीय अध्यक्षसमेत रहेका विष्टको होटल तथा रेष्टुरेण्ट व्यवसायमा नेतृत्व लोभलाग्दो छ । ‘सङ्घर्षपछिको सफलताले जीवनलाई आनन्दित तुल्याउँछ,’ उनी भन्छन्, ‘आज म असाध्यै खुसी छु । किनकि नेपालमै बसेर केही भए पनि गर्न सकेको छु । मेरो ठूलो सपना छैन, यही देशमा केही गरूँ भन्ने हुटहुटी छ ।’

सङ्घर्ष स्वदेश फर्कनुमा एउटा गजबको संयोग छ । उनको परिवार कोटेश्वरमा बस्छ । परिवारका पाँच सन्तान (चार छोरा र एक छोरी) मध्ये सङ्घर्ष साइँलो छोरा थिए । ‘म अमेरिका उडेपछि बुबाआमाले सधैँ चित्त दुखाएर कोटेश्वरमाथि उड्ने विमानलाई सोध्नुहुन्थ्यो रे- तैँले मेरो छोरालाई अमेरिका लगिस्, कहिले फिर्ता गर्छस् ?’ उनले भने, ‘त्यतिमात्रै हैन, दक्षिणकाली मातालाई प्रार्थना गरेर मेरो छोरो चाँडो फिर्ता गरिदिनुस्, फर्केपछि कालो बोको चढाउँछु भनेर भाकल गर्नुभएको रहेछ ।’ पछि नेपाल फर्केर दक्षिणकालीमा भाकल पूरा गरेको विष्टले स्मरण गरे ।

‘बुबाआमाको चाहनाअनुसार पाइलट बन्ने सपना छाडेर यहाँ बसेँ । मेरो जीवनमा बन्ने इच्छा र सपना नै पाइलट थियो,’ विष्टले भने, ‘मेरो सपना ब्रेकफास्ट नेपालमा, लन्च युरोपमा र डिनर अमेरिकामा गर्ने थियो । तर, बुबाआमाको सपनालाई पहिलो प्राथमिकता थिएर मेरो इच्छालाई त्यत्तिकै थातीँ राखेँ ।’

सपना रोकिएकामा केही समय विष्टमा छटपट्टी हुन्थ्यो । सन् २००३ मा विवाह गरेको एक महिनामा उनी बुबाआमालाई युरोप घुम्न जान्छु भनेर अमेरिका पुगे । यसबारे उनले श्रीमतीलाई मात्रै जानकारी दिए । विष्टले अमेरिकामा प्याराग्लाइडिङको तालिम लिए । करिब नौ महिनाको तालिम सकेर उनी पहिलो प्याराग्लाइडिङको पहिलो लाइसेन्स होल्डर पनि बने । उनीअघि नारायण पराजुली र राजेश बम्जनले प्याराग्लाइडिङको तालिम लिएका थिए तर, लाइसेन्स भने लिएका थिएनन् ।

विष्ट भन्छन् ‘केही हदसम्म मेरो पाइलट बन्ने सपना चाहिँ प्याराग्लाइडिङमा रमाएर सीमित राखेँ । तर म गौरव गर्छु किनकि नेपाल संसारकै सुन्दर देश हो । जातजाति, भाषाभाषी, सगरमाथा र बुद्धजन्भूमिमा बसेर थोरै भए पनि आत्मनिर्भर भएर पर्यटन व्यवसायलाई चलायमान बनाउन पाउँदा ज्यादै खुसी छु र नेपालमा बस्न पाएकोमा गौरव पनि गर्छु ।’

आफूलाई खुसी राख्न विष्टले निरन्तर मेहेनत र समाजसेवालाई निरन्तरता दिएका छन् । उनी दैनिक १२ देखि १४ घण्टा श्रम गर्छन् । विष्टको अनुभवमा जीवनमा प्राप्ति मात्रै हैन त्याग र समर्पणको आनन्द पनि बेल्लै छ । ‘आफ्नै देशमा बसेर केही युवालाई छोटो समय काम सिकाएर सक्षम व्यावसायिक वातावरण बनाउने र नेपालको अर्थतन्त्रलाई टेवा पुर्‍याउन केही हदसम्म योगदान पुगेको छ । यसैबाट मलाई आनन्छ आउँछ,’ उनले भने ।

विष्टको सफलतामा जीवनसाथी विश्व कीर्तिमानी नेपाली प्रतिष्ठा अमात्य (विष्ट) को दरिलो साथ छ । प्रतिष्ठा अमात्य सन् २००४ मा स्मरण शक्तिमा गिनिज बुक अफ वर्ल्ड रेकर्डमा नाम लेखाउने पहिलो नेपाली हुन् । गीत गायन र रचनामा पनि पोख्त उनका विभिन्न एल्बम सार्वजनिक भएका छन् । अहिले उनी पर्यटन क्षेत्रमा सघाइरहेकी छन् ।

सफल व्यवसायी विष्ट व्यवसायका अतिरिक्त खेलकुद र समाजसेवाको क्षेत्रमा पनि उत्तिकै सक्रिय छन् । विद्यालय तहदेखि नै धावक रहेका विष्ट मार्सल आर्टमा ब्लाकबेल्ट हुन् । साइक्लिङ सङ्घका पूर्वअध्यक्ष उनले प्याराग्लाइडिङ र स्वीमिङमा पनि विभिन्न रेकर्ड कायम गरेका छन् ।

संस्कृति प्रवर्द्धनमा ‘नेपाली चुल्हो’

लाजिम्पाटमा रहेको ‘नेपाली चुल्हो’ लोकप्रिय भोजन गृहको रूपमा स्थापित छ । पारिवारिक वातावरणमा स्तरीय खानाका परिकारको स्वाद चखाइरहेको नेपाली चुल्होले संस्कृति र पर्यटन प्रवर्द्धन गरिरहेको छ । नेपाली चुल्होका प्रबन्ध निर्देशक विष्ट विभिन्न परिकारको स्वाद ग्राहकमाझ पुर्‍याइरहेको बताउँछन् ।

‘विभिन्न सांस्कृतिक प्रस्तुतिसहित खानाको साथमा नेपाली पर्यटन प्रवर्द्धन गरिरहेका छौँ,’ उनले भने । नेपाली चुल्होमा विभिन्न जातजाति र वेषभूषा झल्कने सांस्कृतिक प्रस्तुतिसहित खानाका परिकार लिन सकिन्छ ।

यस्तै विष्टकै नेतृत्वमा रहेको ठमेलमा ३० वर्षदेखि स्थापित ‘नर्थफिल्ड क्याफे’ मा भारतीय, अमेरिकन, म्याक्सिकन कन्टिनेन्टल खानाको मजा लिन पाइन्छ । ठमेलकै ‘लाबेला क्याफे’ मा इटालियन कन्टिनेन्टल खाना पाइन्छ । नर्थफिल्ड पर्यटकको रोजाइमा पर्छ ।

पर्यटन व्यवसायी विष्ट सामाजिक कार्यमार्फत धेरैका लागि भरोसा र आशाका केन्द्र पनि बनेका छन् । उनीमार्फत अवसर पाएका देशका विभिन्न पेसामा उपल्लो तहमा कार्यरत छन् । आफूले सहयोग गरेका व्यक्ति उपल्लो पदमा पुग्दा ज्यादै खुसी र आनन्द लाग्ने उनी बताउँछन् । नवौँ राष्ट्रिय खेलमा प्याराग्लाइडिङ प्रशिक्षकको जिम्मेवारी निभाएका विष्ट नेपाल साइक्लिङ एशोसिएशनका पूर्वउपाध्यक्ष हुन । चर्चित बुद्ध वाज बर्न इन नेपाल अभियानका संयोजक विष्ट टुर दि लुम्बिनीको उपाध्यक्ष र ठमेल पर्यटन विकास परिषदका पूर्वउपाध्यक्ष हुन ।

रेष्टुरेण्ट र बारमा गएर खाना खाने संस्कृति विकास भएको धेरै समय भएको छैन । विशेषगरी शहरी क्षेत्रमा रेष्टुरेण्ट तथा बारको व्यवसाय बढ्दो छ । रेष्टुरेण्ट तथा बारमा पुग्ने युवा जनशक्ति धेरै छ । बाह्य र अन्तरिक पर्यटकको भरमा रेष्टुरेण्ट एण्ड बार सञ्चालन भएका छन् । विष्टले रेष्टुरेण्ट एण्ड बारको व्यापार विस्तारको विकल्प नेपालमा अब विदेशी पर्यटक भित्र्याउने र आन्तरिक पर्यटन प्रवर्द्धनको कार्यक्रम सञ्चालन गर्नु रहेको बताए ।